Çocukların kendilerini dinlemediğinden yakınan anne babalar dinleme konusunda çocuklarına iyi örnek olamamışlar demektir. Çünkü çocuklar dinlemesini de anne babalarından öğrenirler. Eğer siz çocuğunuzu dinler gibi yapmayıp gerçekten dinlerseniz; onlarda sizi dinleyeceklerdir.
Meltem, okul dönüşü çok heyecanlıydı. Sınıfta kimsenin çözemediği bir problemi çözmüş, öğretmeninden aferin almıştı. Bu başarısını annesiyle paylaşmak istiyordu. Kendisine kapıyı açan annesine:
“Anne bugün ne oldu biliyor musun?” dedi heyecanlı bir ses tonuyla. “Sonra anlatırsın; ocakta yemeğim var” dedi annesi ve mutfağa yöneldi. Meltem çok üzülmüştü. “Annem beni sevmiyor” dedi içinden. “Ocaktaki yemek benden daha önemli…”
Hüseyin, hafta sonları müzik kursuna gidiyordu. Babasının hediye ettiği mandolinle rastgele çıkarmaya çalıştığı parçaları artık nota ile çalabiliyordu. Kursuna gittiği müzik öğretmeni de biliyordu. Öğretmenin isteği üzerine bugün müzik dersine mandolini ile birlikte gelmiş, “Daha dün annemizin kollarında yaşarken” şarkısını hem çalmış hem de söylemiş; öğretmeninden ve bütün sınıf arkadaşlarında alkış almıştı. Hüseyin’in sıra arkadaşı Kerem’in de güzel sesi vardı. O da arkadaşı gibi müzik kursuna gidip mandolin çalmak istiyordu. Bu niyetini akşam babasına açmaya karar verdi.
Akşam yemeğinde:
“Bugün arkadaşım müzik dersine mandolin getirmiş..” diye başladığı cümlesini tamamlamaya fırsat kalmadan babası:
“Yemeğini ye, yemekten sonra anlatırsın” dedi. Yemekten sonra babası, bir elinde çay bardağı bir elinde gazete ile oturma odasına geçti. Kerem de arkasından gitti.
“Babacığım, yemekte anlatıyordum, hani yarım kalmıştı…”
Babası gazeteden gözünü ayırmadan:
“Ne anlatıyordun?” dedi.
Kerem: “Arkadaşım Hüseyin müzik kursuna gidiyormuş. Bugün müzik dersine mandolini ile geldi..”
Baba, bir yandan çayını içerken bir yandan da gazetesini okuyordu. Oğlunu dinler gibi yapıyordu; ama gerçekten dinlemiyordu. Eğer gerçekte etkin bir şekilde onu dinlemek isteseydi; gazetesini bir kenara bırakır, yüzünü çocuğuna döner, göz göze gelir, “Anlat oğlum deni dinliyorum” derdi. Kerem babasının kendisini dinlemediğini fark ettiği için cümlesini yarım bırakmıştı. Baba, boş çay bardağını Kerem’in eline verdi.
“Annene söyle bana bir bardak çay koysun.” Kerem, küskün bir ses tonuyla, “Emrin olur, baba!” dedi.
Kaynak: Çocuklara Söz Geçirme Sanatı / Ali ÇANKIRILI
