İnsanoğlu ilk doğduğu günden itibaren devamlı olarak kendi kabiliyet ve becerilerini geliştirme süreci içerisindedir. Buna bağlı olarak doğuştan var olan mevcut kapasitesi özellikle hayatın ilk yıllarındaki çevresel ve fiziksel etkenlerin de devreye girmesi ile hızlı bir gelişme gösterir. Her birey yaşına uygun gelişme dönemlerini sağlıklı bir şekilde geçerek, gerek motor becerilerini, gerek sosyal gelişimini, gerekse dil gelişimini çocukluk döneminde hızlı, daha sonra giderek yavaşlayan bir şekilde devam ettirir.
Özellikle çocuk bakımında söz sahibi olan annelerin çocuk üzerindeki davranış şekilleri çocuğun gelişimi açısından son derece önem arz etmektedir. Bazı anneler çok aşırı çocukları ile ilgilenirler, bu durum çocukları ile hiç ilgilenmeyen annelerin durumu kadar çocuk için sıkıntılı olabilir. Genelde aşırı koruyucu ve kollayıcı anne babalar olmak üzere bazı ebeveynler çocuğun üzerine o kadar düşerler ki onun yaşına uygun gelişiminin de önüne geçerler. Çünkü çocuklar bu derece kendisinin yerine bazı şeyleri düşünen ve yapan anne babalar veya başka birisi olduğundan kendileri kabiliyet ve becerilerini kullanmaya gerek duymazlar.
Çünkü bu durum onlar için daha kolay olmaktadır. Çocuğun yaşına uygun olarak kendi başına yemek yemesinden tutun, giyinmesi, okul dersleri, ev içerisindeki etkinlikleri gibi birçok konuda anne babalar onların yaşına uygun yapabilecekleri noktalarda gereksiz yere devreye girerek çocuğun hem psikolojik olarak hem kabiliyet olarak uygun atılımları yapmalarını engeller.
Bu nedenle anne babalar çocuklarının normal gelişimini sağlamak için en başta onların yaşlarına uygun davranmaları gerekir. Yani anne baba çocuğun yaşına uygun tutum sergilemelidirler. Unutulmamalıdır ki çocukların yaşlarına uygun rol almalarını ya da almamalarını anne babaların onlara çizdiği rol belirler. Çocukların yerine birçok davranışı üstlenen ve onların yaşına uygun sorumluklar almasını sağlamayan anne babalar, çocuklarına iyilik yaptıklarını zannetmelerine karşın, onların kabiliyetlerini kısıtladıklarının farkında değillerdir. O nedenle gerek psikososyal gelişim gerek bedensel gelişim için bu durum önemlidir.
Çocuğun yapması gereken aktiviteler ve görevlerin başlangıcında çocuğa yardımcı olmak uygun olur ama bu yardımın devamlı ve çocuğun görevini üstlenme şeklinde olması çocuğun kabiliyet ve beceri gelişimini engeller.
Yaşından daha büyük sorumluluklar vermekte aynı şekilde diğeri kadar sakıncalı olabilir. Anne babaların sağlıklı bir biyopsikososyal gelişim için bu dengeyi sağlamaları gerekmektedir.
