Bir dükkan sahibi dükkanının vitrinine; üzerinde “Satılık Köpek Yavruları” yazan bir tabela asarken, yanında küçük bir erkek çocuğu belirdi. “Köpek yavrularını kaça satıyorsunuz?” diye sordu.
Adam, çocuğa yavruların en az 50 lira ettiğini söyledi. Çocuk elini cebine attı, biraz bozuk para çıkardı, dükkan sahibine bakıp “İki lira otuz beş kuruşum var. Onlara bakabilir miyim?” dedi.
Dükkan sahibi çocuğa gülümsedi ve bir ıslık çaldı. Lady adlı bir köpek dükkanın içindeki kulübesinden çıkıp onlara doğru koşmaya başladı. Arkasında beş tane küçük yavruları vardı. Yavrulardan biri, diğerlerinin gerisinden topallayarak geliyordu. Bu küçük çocuğun hemen dikkatini çekti.
“Bu yavrunun nesi var?” Dükkan sahibi “Veterinerin dediğine göre, kalçasında bir kemik eksikmiş”, “Hep böyle topallayacakmış.”diye yanıt verdi.
Küçük çocuk hemen, “Onu almak istiyorum” dedi. Dükkan sahibi “Sahi mi?.. O yavruyu gerçekten istiyorsan sana bedava verebilirim” dedi.
Çocuk dükkan sahibine yaklaştı ve öfkeyle “Onu bana bedava vermenizi istemiyorum. Bu yavru da diğer yavrular kadar değerli. Fiyatı neyse size ödeyeceğim.
Şimdi size iki lira otuz beş kuruş vereceğim, kalan parayı da ayda beş lira, beş lira ödeyeceğim!” dedi.
Dükkan sahibi “O sakat yavruyu ne yapacaksın? O hiçbir zaman diğer köpekler gibi koşup, oynayamayacak” dedi. Küçük çocuk pantolonunun paçasını yukarı kaldırdı ve iki çelik bağla desteklenmiş eğri sol bacağını gösterdi. “Ben de pek koşamıyorum. Bu yavrunun da kendini anlayacak birine ihtiyacı var.” dedi.
İnsanları küçümsemeden herkesin değerli olduğunu unutmadan hareket etmeli, hiç kimsenin kalbini kırmamaya çalışmalıyız. İnsanlara davranırken, giysisine bakarak, sosyal statüsüne bakarak davranmamalıyız. Yaşlı insanlara, engelli insanlara, çocuklara, kimsesizlere daha çok yardım etmeli onlara daha çok saygı göstermeliyiz. Böylece onlarda değerli olduklarını hissetmiş olurlar.
